mahallelerine yerleştirildiği görülmektedir:

1-   Saideli’ne bağlı Sarayini Köyü’ne 172 hane Rumeli Muhaciri.

2-           “         “           Mesudiye Köyü’ne 29 hane      “             “

3-         “          “    Ladik Köyü’ne 3 hane              “            “

4-         “          “    Mahmudiye Köyü’ne 185 hane Kafkasya Muhaciri

5-         “          “    Çürüksu(Ertuğrul) Köyü’ne 32 hane Kafkasya Muhaciri

6-         “          “    Eşme Köyü’ne 87 hane Kafkasya Muhaciri yerleştirilmiştir.

(Eşme Köyü 1966 yılında Kadınhanı Tepebaşı Mahallesine bağlanmış olup,halkın büyük bir kısmı Eskişehir,Bursa ve İzmir’e göç etmiştir.)

          İnevi (Cihanbeyli) Nahiyesi 1926 yılında kaza olmuş ve Yeniceoba Nahiyesi ve Köylerini de alarak Kadınhanı’ndan 25 köy ayrılmıştır.1926 yılında Kaymakam Hami Bey’dir

 1883 yılından beri belediye olarak idare edilen Kadınhanı’nda 1937 yıllarında çalışkan vatansever bir insan olan Enver Tuncer hizmet etmiştir.Bu yılda Belediye’nin geliri 12.000 lira idi.Kazanın suyu Softalar,Kangallı ve Kumlu pınarlarının suları birleştirilerek getirildi,çarşı ve mahallelere çeşmeler yaptırılarak taksim edildi.Bu suyun getirilmesi için Hacı Ahmet Hamdi Topbaş 12.000 lira,Hacı Musa Uğur 5.000 lira bağışta bulunmuşlardır.

        Ayrıca yine bu yıllarda radyo tesisleri ve bando kurulmuştur.1933 yılında Cumhuriyetin

Bazı köylerimiz de Osmanlı İmparatorluğu zamanında dışarıdan gelip yerleşenlerce kurulmuştur.Bu köylerimiz ise şunlardır:

     Bulgurpınarı(Mehdilli),Pirali,Şahören,Başkuyu,Beykavağı(Kestel),Atlantı,Mahmu diye, Hacıoflazlar,Kolukısa,Sarıkaya.

Cumhuriyet döneminden sonra iskan edilen köylerimiz ise şunlardır:

Pusat,Saçıkara,Örnekköy. 

1935-2000 Yıllarında Yapılan Nüfus Sayımlarına Göre Kadınhanı ve Köylerinin Nüfusunu incelemek için tıklayınız

 TARİHÇİ GÖZÜYLE KADINHANI

CLEMENT HUART’ın Hatıraları: 

            Şark Dilleri Uzmanı olan Fransız Clement Huart İstanbul’da 20 yıl boyunca Konsolos- lukta bulunmuş,İslam Medeniyeti ve tarihi ile yakından ilgilenmiştir.1891 yılında İstanbul’dan çıkıp at üzerinde yolculuk yaparak Mudanya, Bursa, Bilecik, Söğüt, Eşkişehir, Kütahya,Afyon, Akşehir,Argıthanı,Ilgın,Kadınhanı ve Ladik üzerinden Konya’ya ulaşmış,sanat eserlerini ve haçlı seferlerini araştırdığı ve tercümesi 1001Temel Eser Serisinde yayınlanan ”Mevleviler Beldesi Konya” isimli eserinden  Kadınhanı ile ilgili bölüm aşağıya alınmıştır.

            KADINHANI-27 Mayıs 1891

            Ilgın’dan çıkışta harika bir şekilde görünen Tuz Gölü,ufuğun çok ötesinde olduğu halde,önümüzde uzanan beyaz parlak düzlükler gözlerimizi aldatıyor,geniş su birikintisi hissi uyandırıyordu.Ne bir kaynak,ne de bir su sesi vardı.Uçlarına kovalar bağlı uzun sırıklar ile birkaç ku yu,düzlüğün monoton havasını bozuyordu.Ilgın’dan itibaren başlayan araba yolu altı kilometre kadar düz ovada ilerliyor,sonra hafifçe sola dönerek Çerkezköy’e (Çerkez Atlantı) doğru yükseliyordu.Burada yoksul kafkas muhacirleri barınmakta idi.Çerkez köyünü gerilerde bırakan yol daha sonra Osmanlıların onardığı antik bir köprü(Cisr-i Atik:Eski köprü) ile küçük bir nehri (Bulasan Çayı) aşıyor,birkaç tepe ve düzlük geçtikten sonra dağları sağda bırakarak Konya’ya ulaşıyordu.

Akşam bizi Kadınhanı’nda yakaladı.Burası da bir büyük köyü andırıyodu. Girişte, sağda ahır ve hantal bir yapı dikkati çekiyordu.Bina eski mezar taşları,gerekse yazılar taşıyan stellerle örülmüştür.Eski bir mağaza olduğu anlaşılan binanın Arapça kitabesini pek uyamadık, Sadece tarihini anlayabildik.XIII asır başlarında yapılması muhtemeldir. H.620(1223), I.Alaeddin Keykubad devirlerine rastlıyordu.Gerisi anlaşılmıyordu.Kitabenin üzerinde sadece“EsSultani”harflerini görebiliyorduk.Burasının köye adını veren “Kadın-hanı” olduğunu çıkarabildik.

Tekrar yeni ve elverişli bir han ile karşı karşıya gelmiştik. Güneydoğuya indikçe barınak yerleri güzelleşiyordu.Araba yolları henüz daha tamamlanmamış dahi olsa bu, çöller için biçilmiş kaftan sayılırdı.Yollarda yeni yeni dizilmeye başlayan oteller (hanlar), konaklama yerleri ileride kurulacak ticaretin gelişmesine şüphesiz yardımcı olacaktı.

 Friedrich SARRE’nin “Küçükasya Seyahati,, isimli eserinden

Bir Alman Vatandaşı olan Friedrich SARRE 1895 yılı Haziran ve Temmuz aylarında İzmir’den başlayıp Dinar,Akşehir,Ilgın,Kadınhanı,Ladik,Konya,Tuzgölü’nden geri dönerek Beyşehir Gölü,Eğridir Gölü ve tekrar Dinar üzerinden İzmir’e döndüğü seyahatinde bu bölge antik çağ sanat tarihi,Selçuklu Sanatı ve ülkenin coğrafyası üzerine araştırmalarını ele aldığı “Küçükasya Seyahati (1895 Yazı),, isimli eserini 1896 yılında Berlin’de yayınlamıştır.Dara ÇOLAKOĞLU tarafından dilimize çevrilen ve Selçuk Üniversitesi Kitaplığında bulunan ese-rin Kadınhanı’nı anlatan bölümünü yine aynı sayfada bulunan Kadınhanı’nın o günlere ait bir fotoğrafı ile birlikte buraya aynen alıyoruz:

“Ertesi gün(21 Haziran),engelli araziden altı saatte geçerek Kadınhanı’na geldik. Burası uzaktan, yöredeki diğer yerleşim yerlerinde olduğu gibi çoğunlukla kerpiç duvarlı ve düz damlı evleriyle hazin bir manzaraya sahip.Buna karşın caminin önündeki söğütlü alan da  canlı bir hayat var,çünkü bugün,haftalık pazar günü.Birçok evin önünde açık tezgahlar kurulu,hatta caminin giriş katında bile tezgahlar var.Bir Ermeni’nin iki katlı ahşap bir evde işlettiği gösterişli handa kalıyoruz.Han,cumbası ve yüksek pencereleriyle ihtişamlı gö rünüyor.Önümüzden geçen yolun sağ tarafındaki ince kum zeminden eski bir duvar yükseliyor.  Bu da,herhalde kervansaray olarak kullanılan bir ortaçağ yapısı.Mezar taşları sütun kaideleri ve daha birçok Bizans yapı parçasının dış duvarına yerleştirilmiş oluşuyla ilgi çekiyor.Aslında burada birçok antik mimari parça var; bunlar birkaç kilometre ötedeki Laodicaea Katakekaumene’ den,bugünkü Ladik’ten getirilmiş. Çıplak yamaçların eteğindeki bu son yerleşim yerini sağ tarafımıza aldık.XIV yüz yılın başlarında Ladik’i gören İbni Batuta,burada kadınların dokuduğu sim işli yünlü ku-maşlardan hayranlıkla söz etmiş.Yol burada bir kısmı ekili olan düzlük araziden geçiyor ve arazinin sol tarafı aşağıdaki büyük platoya doğru alçalıyor.